Bioasekuracja trzody chlewnej na poziomie ferm to zestaw praktycznych działań i
środków, które są podejmowane, aby zapobiegać przedostawaniu się infekcji do
budynków fermy oraz aby kontrolować rozprzestrzenianie się infekcji na terenie fermy.
Celem programu bioasekuracji jest utrzymywanie zarazków chorobotwórczych poza
obszarem fermy tak, aby stado nie było na nie narażone oraz minimalizowanie
niekorzystnego oddziaływania na zdrowie świń patogenów o charakterze endemicznym.
Ochrona fermy może być zdefiniowana jako planowanie oraz wprowadzanie w życie
programu ukierunkowanego na minimalizowanie wystąpienia wszelkiego rodzaju ryzyka, które mogłoby mieć szkodliwy wpływ na trzodę chlewną, budynki inwentarskie oraz inne zabudowania gospodarskie. Procedury bioasekuracji i ochrony są ze sobą ściśle powiązane, po to by poprawiać status zdrowotny zwierząt oraz efektywność produkcji.
Aby opracować i wdrożyć skuteczny i efektywny pod względem kosztów program
bioasekuracji należy uwzględnić wiele czynników. Czynniki te możemy sobie wyobrazić jako łańcuch, a program bioasekuracji jest tak mocny jak jego najsłabsze ogniwo. Celem tej publikacji jest dostarczenie informacji na temat licznych aspektów, jakie należy uwzględnić przy wprowadzaniu oraz zarządzaniu programem bioasekuracji i ochrony na fermie. Należy podkreślić, że nie wszystkie zaprezentowane w niniejszej publikacji procedury będą odpowiednie i rekomendowane dla każdej fermy. Czynniki ryzyka związane z bioasekuracją oraz ochroną są inne dla poszczególnych ferm i dlatego specjalny plan bioasekuracji powinien być przygotowany dla każdej fermy indywidualnie.
Najlepsze plany są przygotowywane przez lekarzy weterynarii oraz konsultantów, którzy mają szeroką wiedzę na temat danej fermy, jej pracowników oraz lokalnych czynników ryzyka.
PUBLIKACJA DO POBRANIA: